نقد و بررسی Diablo 4 از دید گیم اسپات

نقد و بررسی بازی Diablo 4: Mother Knows Best از دید گیم اسپات

انتشار نسخه جدید بازی

داستان Diablo 4 درس‌ های درستی از نسخه‌ های قبلی خود گرفته است. به طوری که این نسخه به طرز شگفت انگیز و جذابی سیستم های گیم پلی را از آن خود کرده است.

در حال حاضر که Diablo 4 منتشر شده، خیلی سخت است که قبول کنیم نسخه‌ی قبلی این بازی بیش از یک دهه قدمت دارد. انتشار آن به دلایل متعددی در هاله ای از ابهام بود. اما با فرمول‌ های رو به تکامل بازی ‌ساز‌ ها در نقش آفرینی اکشن بازی، این نسخه دوام آورد. همچنین با سال ها تلاش پس از ارائه آن، با کمک به روز رسانی های فصلی، فعالیت دوباره‌اش در دنیای بازی ها لذت بخش می باشد. جای تعجبی ندارد که تمام آن سال ها، به شکل گیری طراحی نسخه جدید بازی یعنی Diablo 4 کمک فراوانی کرده است. بازی ای که با اطمینان، گیم پلی کامل تری نسبت به هر دو نسخه دیابلو 2 و 3 ارائه می دهد. همین طور پایه ای محکم و قدرتمند برای آینده‌ی فرنچایز ایجاد می کند.

استوری لاین بازی

بازی های Diablo همیشه حاوی داستان هایی برای کمپین های یک نفره بوده است. اما اگر فکر می کنید که سرگذشت های قبلی، صرفا زمینه ساز برای تمرکز بر اصل بازی بوده است، بخشیده خواهید شد: خزیدن در سیاه چال. اینجاست که نسخه‌ی Diablo 4 یکی از برجسته ترین تغییرات را ایجاد می کند. نه تنها داستان خود را بسیار جدی تر در نظر می گیرد، بلکه داستانی به مراتب جذاب تر از همیشه ارائه می دهد. شما در بازی به عنوان یک مسافر سرگردان، با یک شهر کوچکی از روستاییان در یک رشته کوه پوشیده از برف رو به رو می شوید. در حالی که به دنبال کمک هستید. پس از کشتن یک سری موجودات و بازگشت تان، از شما به عنوان یک قهرمان استقبال شده و به شما غذا و سرپناه داده می شود. اما نیت روستاییان چیز دیگری است.

آن ها می خواهند از شما در مراسم آیینی قربانی کردن برای لیلیث (Lilith) استفاده کنند. لیلیث، یکی از خالقان Sanctuary و دشمن اصلی این داستان است که اخیرا دوباره زنده شده و از گور برخواسته است. این مواجهه باعث پیوند و ارتباطی بین شما با لیلیث می شود. این گونه که شما را به سمت تلاش برای متوقف کردن نقشه های شیطانی لیلیث سوق می دهد. نقشه هایی که شامل جمع کردن ارتشی برای پیش برد اهداف پلید و شرورانه‌ی اوست.

سبک جدید Diablo 4

فضای اصلی بازی بیشتر به سبک استاندارد خود Diablo از آب در آمده است. مانند تمام نسخه های دیگر، شیطانی بزرگ و پلید در انتظار شماست و شما تنها کسی هستید که می تواند او را متوقف سازد. اما در نسخه‌ی Diablo 4، بازی ساز ها استفاده‌ی هوشمندانه ای از لیلیث کرده اند. آن ها انگیزه های او را لایه به لایه و پنهان کرده اند. تا شما تنها در صورتی بتوانید او را شکست دهید که از دید لیلیث این جنگ ها و درگیری ها را در نظر بگیرید. او صرفا به دلیل عطش و هوسش برای نابودی به این وضع کشانده نشده است. در عوض سوگوار مکانی است، که زمانی آنجا را خلق کرده بود تا از چرخه‌ی بی پایان جنگ بین بهشت و جهنم فرار کند. اما حالا از آنجا به عنوان صحنه‌ی نمایشی برای ادامه‌ی آن استفاده می شود.

او یک آنتاگونیست است، یک دشمن. لیلیث توسط کسانی که از ابتدا به آن ها اعتماد داشته، تحقیر شده است. این در حالی است که در همان اول، نحوه‌ی اجرای عدالت پلیدانه‌ی او، دلیل اصلی جنگ صلیبی شما را فراهم می سازد. بسیار شگفت انگیز است که Diablo 4، شما را مجبور می کند تا در بازی هدف اصلی و واقعی مبارزات خود را در نظر بگیرید.

شخصیت ها در Diablo 4

موضوع “منجی” سال های سال است که در بازی های دیابلو مورد آزمون و خطا قرار گرفته است. نسخه‌ی Diablo 4، به طور کلی این مفهوم را تغییر نداده است. در عوض تاکید بیشتری به همراهی با آن داشته است. همین طور بیشتر تمرکز آن، حول محور عضوی جدید از یک فرقه متمرکز می شود. تا شیطانی که در نهایت در حال شکار آن هستید.

یکی از برجسته ترین شخصیت ها، ویگو (Vigo) است. ویگو یک شوالیه مغرور است که پس از یک تصمیم خودخواهانه مجبور به تحمل فقدان وجدان می شود. این فقط پشیمانی ویگو نیست که به طرز دلخراشی منتقل می شود. بلکه وحشت رستگاری نهایی او نیز به یکی از قدرتمند ترین لحظات این شخصیت در کل بازی منجر می شود. داستان ویگو، پیش نمایشی است برای بسیاری از بخش های مشابهی که در ادامه بازی می آیند. همه‌ی این داستان ها کار بزرگی را برای پیوستن یک شخصیت به مبارزه شما انجام می دهند. در عین حال انگیزه های آنان را برای ادامه یا پرهیز از درگیری های سرسختانه و پایدار ارائه می کنند.

بیشتر بخوانید: سیستم مورد نیاز بازی استارفیلد

این موضوع در مورد اکثر متحدانی که در مبارزه با لیلیث به خدمت می گیرید صدق می کند. هر کدام از آن ها انگیزه های خاص خود را دارند که به آن ها احساس وفادار بودن به سرگذشت مربوط به خودشان را می دهد. داشتن استوری لاین برای هر کدام از شخصیت ها، سطحی را در بازی ارائه می دهد که بسیار با اهمیت می باشد. این موضوع نشان دهنده‌ی میزان توجهی است که در نسخه های قبلی بازی دیده نشده است. با انجام این کار، Diablo 4 به کمپین ها و طرفداران خود این آزادی را می دهد تا در بازی احساس هدفمندی کنند.

استایل و تغییرات بازی

گرد هم آوردن این گروه از هم گسسته در شش صحنه (act)، با تغییر مکانی و منطقه ای همراه بوده است. اما در Diablo 4 تنها چند لحظه طول می کشد تا شما دسترسی کامل و آزادانه ای برای اکتشاف نقشه های به شدت وسیع و به هم پیوسته‌ی آن را داشته باشید.

شما می توانید تنها در عرض چند دقیقه توسط نواحی انتقال دهنده با شتابی بالا از قله های سرد به بیابان های متروک تلپورت شوید. با داشتن یک طرح و نقشه می توانید با یادگیری بهتر و راحتی بیشتر نسبت به گذرگاه های اصلی قبلی، که صرفا مملو از دشمنانی بوده که باید کشته می شدند تا شما به سیاه چال بعدی شیرجه بزنید، با احساس شگفتی بیشتری در اکتشافات خود غرق شوید. جغرافیای بازی همچنین باعث درک کامل موقعیت شهرهای بزرگ و شهرک ها در نقشه بزرگ بازی می شود.

Diablo 4، سبک فوق العاده لذت بخشی را در خود جای داده است. به طوری که هر منطقه‌ی متمایز، با مقدار زیادی جزئیات بصری نشان داده شده که خود مناسب داستان خشن آن می باشد. همچنین بازی ساز ها با استفاده از رنگ و لعاب های شاد و مفرح برای برجسته کردن بخش ها و مناطق امید بخش و سرشار از سرزندگی و در مقابل، با نقاشی های تیره در مرزهای سرکش مرگ و وحشت، قصد تصحیح بیش از حد انتقادات وارده بر Diablo 3 را ندارند.

کیفیت گرافیکی بازی

وقتی دوربین برای دادن حس سینماتیک به مکالمات شخصیت ها زوم می شود، همیشه همه چیز ثابت نمی ماند. زیرا در آن صورت کاهش جزئیات در مدل شخصیت ها و محیط ها قابل تشخیص تر است. صرف نظر از این موضوع، این نمایش هنوز هم یک نمایش خیره کننده است. همین طور در عمل باور نکردنی به نظر می رسد. در حالی که اطلاعات را در زمان هرج و مرج مبارزات، به اندازه کافی شفاف نگه می دارد تا خوانده شوند.

یکی از قدرتمند ترین ویژگی های Diablo 4، ژانر اکشن لحظه به لحظه آن است. این ویژگی با توجه به چگونگی تعریف ژانر سریالی و پی در پی آن در طول سال ها به بهترین شکل ممکن ارائه شده است. Diablo 3، در جهت ساده سازی، بیش از حد پیش رفته است و این دقیقا همان جایی است که Diablo 4، با روش های هوشمندانه ای این مسیر را اصلاح می کند.

نحوه ی به کار گیری توانایی ها

شما هنوز در مجموع به 6 توانایی فعال در یک زمان، محدود هستید. 4 مورد در هاتبار (hotbar) شما و 2 مورد بر روی هر دکمه‌ی ماوس، برای افرادی که از رایانه‌ی شخصی استفاده می کنند. اما نحوه‌ی ساختن سازه های شما (Build) دیگر به صورت خطی نمی باشد.

در عوض، هر سطح جدید به شما امکان سرمایه گذاری یک امتیاز در انشعابات درخت مهارت، با هر یک از گره های اصلی آن به سمت توانایی های جدید و امتیازات تابع مرتبط به آن را می دهد. برای باز کردن قفل هر یک از این گره ها، باید تعداد معینی از امتیازات را سرمایه گذاری کنید، بنابراین باید به دقت در مورد توانایی ها و نحوه‌ی به خدمت گرفتن آن ها برای ساختار (Build) بزرگتر خود فکر کنید. این سیستم به شما انعطاف پذیری زیادی می دهد. همین طور این امکان را فراهم می سازد تا با تمرکز بر روی یک توانایی خاص به عنوان پایه و اساس ساختار خود، یا با روش هایی برای ترکیب دو مسیر کاملا متفاوت مانند اسکلت های احضار شده و همچنین شلیک و پرتاب جادوی تزریق شده با خون به عنوان یک نکرومنسر (Necromancer)، آزمایشاتی را انجام دهید.

Diablo 4 با اطمینان گیم پلی ای را ارائه می دهد که از Diablo 2 و 3 رو به جلو تر و بهبود یافته تر است. همچنین پایه ای قوی برای آینده‌ی فرنچایز ایجاد می کند.

در Diablo 4 به دلیل کم هزینه بودن آپشن respec (باز پس گیری امتیازات، مهارت ها و بازسازی شخصیت ها و کارهایی که می توانند انجام دهند) و شانس نامحدود برای انجام این کار امکان تشویق بیشتر بازیکن ها برای آزمون و خطا و تجربه آموزی فراهم است.

تفاوت ها وشباهت های دیابلو 4 با نسخه های قبلی

بر خلاف رویکرد تنبیهی در Diablo 2، شما می توانید در هر زمان با هزینه‌ کردن اندکی از طلاهایی که در بازی به دست آورده اید، ساختار خود را به صورت کامل از نو بسازید. با ایده ای متفاوت به آیتم های درخت مهارت خود نزدیک شوید و یا تنها تغییرات کوچکی را برای بهبود یک مبارزه‌ی دشوار ایجاد کنید. این آزادی عمل به روشی مشابه با سیستم ساختاری منعطف Diablo 3، به این نسخه قدرت می بخشد اما همچنان از شما می خواهد که به طرز معنا داری با همکاری و هم افزایی آن را به کار گرفته و ساختار خود را با دوام سازید. این موضوع به نظر اوج تمام مسیر هایی است که بازی های قبلی این سری به ما اجازه می دادند که در حین بازی بدون نگرانی از آخرین توافقات مهم، تا جایی که ممکن است به سبک بازی توجه بیشتری شود و پذیرای بسیاری از سبک های ممکن باشد.

طبیعتا هر چه سطح بازی بالاتر رود، هزینه‌ی باز پس گیری امتیازات و یا respec افزایش می یابد، اما تا به حال هرگز به جایی نرسیده که احساس کنم نسبت به مقدار طلایی که در آن زمان به دست آورده ام بسیار گران است.

به کار گیری مهارت ها

با تشکر از این سیستم، احساس آزادی عمل بیشتری برای تغییر شیوه و رویکرد دائمی نکرومنسر خود احساس می کنم. من با استفاده از ترکیبات احضار اسکلت، حملات مخرب سایه و برخی طلسم های خونی، شروع به بقای شخصیت بازی خود کرده ام. توانایی منحصر به فرد نکرومنسر این اجازه را به من می دهد تا بتوانم مینیون ها را از اجساد و یا قربانی ها احضار کنم.

مهارتی که به طور کامل، تابع برتری بخشی به شخصیت است. به طوری که من را متوجه این موضوع کرده که می توانم به صورت تئوری در بازی از نکرومنسر به عنوان یک شبه جادوگر و یا pseudo-mage، آن هم با توانایی های خون و استخوان استفاده کنم.

پس از چند نبرد با باس (Boss)، تصمیم گرفتم تا تمام توانایی های سربازان اسکلت، جادوگران و گالوم عظیم الجثه و هالک گونه‌ی خود را در یک ساختار احضار کرده و با استفاده از ترکیب کردن هر 3 نوع مختلف آن ها، توانایی هایشان را به یک پکیج کامل تبدیل کنم. این موضوع همیشه باعث رضایت من بوده تا ساختاری را پیدا کنم که نه تنها برای چندین ساعت قادر به بازی کردن با آن باشم، بلکه بتوانم چه از روی ضرورت و چه کنجکاوی به طور کلی آن را تغییر دهم.

از نظر عملکرد کلی، دیدن تاثیر تصمیمات کوچک بر ایجاد تغییرات بزرگ، من را متقاعد می کند که هر گونه طبقه بندی و کار های از این دست، باعث ایجاد تفاوت در دستیابی به حداکثر عملکرد بازی و تغییر سبک بازی می شود.

برای خرید گیفت کارت اپل به فروشگاه سایت جی استیم مراجعه کنید.

ابزار ها و سلاح های مورد نیاز در بازی

هر چند درخت مهارت جایی است که شما در نهایت ساختار (Build) خود را می سازید، اما اسپکت های قدرت، راه جدیدی را به شما برای تقویت آن نشان می دهد. این مجموعه مهارت ها را می توان با ترکیب کردن مقادیر کمیابی از ابزار، به آیتم های سفارشی افسانه ای تبدیل کرد که دارای توانایی زیاد برای ساخت و تکمیل ساختار (Build) شما هستند. این موضوع برخی از دردسر های مربوط به فارم کردن سیاه چال ها را به امید پیدا کردن یک قطعه خاص از لوازم افسانه ای کاهش می دهد. این در حالی است که راه جدیدی از گزینه ها را برای ساختار شما فراهم می سازد. این بدان معنا نیست که از اشتیاق و ولع دستیابی شما به یک تکه‌ی افسانه ای بزرگ می کاهد.

اسلحه های افسانه ای اغلب می توانند همانند اسپکت ها در بازی تاثیر بگذارند (اسپکت ها قدرت های افسانه ای می باشند که می توانید به صورت دستی به تجهیزات غیر افسانه ای تان اضافه کنید.). اما به طور منظم اثربخشی بهتری خواهند داشت. این موضوع آن ها را همچنان به راهی ایده‌آل برای بهینه ترین ساختار لیت گیم تبدیل می کند. ( late-game یعنی بازی ای که از لحاظ زمانی بیش از حد استاندارد طول بکشد.)

پسیو اسپکت ها

اسپکت های قدرت به وسیله‌ی پاکسازی و فارم کردن سیاه چال های زیادی که در اطراف نقشه پخش شده اند، به دست می آیند. هر کدام از این اسپکت ها (پسیو ها و آیتم هایی هستند که به قدرتمند تر شدن و آپگرید شدن شخصیت تان کمک به سزایی می کند.)، ویژگی های منحصر به فرد خود را برای تکمیل اهداف چندگانه بازی و شخصیت گیم دارند. به دست آوردن بعضی از آن ها به سادگی کشتن دشمنان و لوت کردن (loot) روح ها و سرمایه گذاری بر روی آن هاست. همچنین به شما امکان پیشرفت می دهند. هر چند برای برخی دیگر از آن ها، گیم پلی از شما می خواهد در حالی که برای پیدا کردن کلیدی که به شما امکان پایین تر رفتن در سیاه چال را می دهد، یک دشمن خاص و سر سخت را شکار کنید.

باس فایت یا مبارزه با غول

هر مرحله با یک مبارزه با غول (boss fight) به پایان می رسد. در بیشتر موارد این غول ها جذابیت کمتری نسبت به موجوداتی که در سیاه چال های داستان اصلی با آن ها مواجه می شوید، دارند. غول ها در طول بازی شامل مبارزات پی در پی و چند لایه هستند. همینطور با همزمانی حملات متحرک دشمن و تغییر مکان آن ها، جهت یابی و چشم انداز شما را به طور کلی مختل کرده و تغییر می دهند. در این صورت شما را مجبور می کنند که به طور مداوم به موقعیت یابی پرداخته و به بهترین لحظات برای حمله فکر کنید.

شکست دادن غول ها در سیاه چال هایی که رایج تر و معمولی تر از بقیه هستند، به هیچ عنوان مشکل نیست. احساس پیچیدگی هم نمی دهد. به طوری که در اغلب موارد متوجه آن شدم که جنگجویان اسکلت من، بر بسیاری از آن ها غلبه می کنند تا جایی که بسیاری از غول ها تنها در جای خود می ایستند و تا زمان مرگشان حمله می کنند.

با توجه به تعداد زیاد سیاه چال هایی که در طول بازی به شما پیشنهاد می شود، این امکان وجود ندارد که بتوان یک میزان مشخصی از تنش ها و درگیری ها را در مواجهه با هر غول یا باس حفظ کرد. اما زمانی که در طول مبارزات‌تان اسپکت های قدرت را به دست می آورید در هر مواجهه جهش یافته تر و کاملا متوجه تغییر و تضاد کیفیت شخصیت‌تان بین سطوح بازی می شوید.

سطح جدیدی از ورلدتیر

مثل هر عنوان سری بازی های دیابلو، نسخه‌ی 4 هم با جمع آوری اعتبارات در بخش کمپین بازی به هیچ وجه کامل نمی شود. وورلدتیر (worldtier) در بازی به شما انگیزه می دهد تا همه چیز را بار دیگر با درجه سختی بالاتر پشت سر بگذارید. همچنین در عین حال بتوانید پاداش بیشتری به دست بیاورید. بسیار مطلوب است که نسخه‌ Diablo 4، آپشنی را حفظ کرده که به شما امکان می دهد تا از همان ابتدا به سطوح چالشی تر و سخت تر وورلدتیر بپرید و از بازی های اولیه‌ی خسته کننده ای که عاری از هر گونه چالش معنا داری است، دوری کنید.

بیشتر بخوانید: نسخه آزمایشی بازی Tekken 8

کوئست های جدید بازی

در این نسخه به جز افزایش سطح وورلدتیر، نقشه بازی مملو از فعالیت های جانبی اضافه می شود. فعالیت هایی که به ماموریت ها و کوئست های معمولی، ماموریت های rotating در سبک جهان باز (مشابه گشت زنی در Destiny2) و سبک Strongholds می پیوندند. این ها مناطقی بسیار خطرناک و متراکم هستند. همچنین مملو از دشمنانی اند که معمولا یک یا دو سطح بالاتر از شما می باشند. این امر باعث می شود تا شما با چالش هایی به مراتب سخت تر از گروه دشمنان معمولی در سراسر جهان باز (open world) مواجه شوید. اهداف جزئی بازی باعث می شود که این فضا ها مانند سیاه چال هایی در مقیاس کوچک تر و در فضای باز با ایستگاه های بین راهی و بازرگانان جدیدی که معمولا پس از پاک کردن مناطق از خطر قفل‌شان باز می شود، به نظر برسند.

مبارزات غول (باس فایت) جهانی، در مقیاس بزرگتر و قوی تر نیز در دسترس شما قرار خواهد گرفت. این موضوع باعث مواجهه شما با تعداد زیادی از پلیر های دیگری است که در بخش جهان باز (open world) پیدا خواهید کرد. درحالی که در دوره های قبلی هیچ گونه ویژگی چند بازیکنه (multi player) در دسترس نبوده است.

آیتم های جدید بازی

مرحله Whispers of the Dead، پاداش های زمان بندی شده ای را در خود جای می دهد. این پاداش ها در سرتاسر جهان بازی ظاهر شده و هر یک از آن ها به شما پول اضافی جهت تبدیل الماس ها (Gems)، سلاح ها و موارد دیگر ارائه می کنند. Nightmare Sigils، آیتمی است که می توان از طریق تکمیل کوئست مرحله Whispers of the Dead به دست آورد و از آن برای باز کردن Nightmare Dungeons اضافی استفاده کرد. این ها اصلاح کننده های جدیدی را به سیاه چال های موجود در اطراف نقشه اضافه می کنند. آپشن هایی که قادر به انجام هر کاری می باشند. از تغییر انواع دشمن هایی که با آن ها مواجه می شوید گرفته تا توانایی های تصادفی جدیدی که ممکن است در اختیار داشته باشند. این موضوع همراه با جذابیتی بالا برای لوت کردن آیتم های کمیابی است که شما را وسوسه می کند تا بارها و بارها آن ها را انجام دهید.

سخن آخر

یک چهارچوبی آشنا و به همان اندازه گسترده در Diablo 4 وجود دارد که می تواند شما را در بازی های متعدد راضی کند. چهارچوبی با برنامه هایی که قبلا توسط بلیزارد (Blizzard) توضیح داده شده تا در فصل های جدید بازی، در محتوایی تازه و شبیه به نسخه دیابلو 3، گسترش یابد. در حال حاضر نسخه Diablo 4، نمی تواند از مقایسه شدن خود با گذشته فرنچایزی که به آن تعلق دارد فرار کند. اما خوشبختانه سری 4 این بازی چیزی است که با آگاهی قوی تر از آنچه در نسخه های قبلی مورد احترام و یا تحقیر قرار گرفته، ساخته شده است. این موضوع نشان دهنده‌ی یک رویکرد سنجیده برای ترکیب بسیاری از عناصری است که در ورودی های قبلی این بازی وجود داشته. این عناصر در مجموعه ای کار می کردند که مانند یک استاندارد جدید برای ایفای نقش اکشن می باشد.

باتوجه به یک معیار جدید برای داستان سرایی در فرنچایز و یک پایه داستانی محکم برای هرگونه ماجرا جویی بالقوه به راحتی می توان Diablo 4 را به عنوان موضوعی در نظر گرفت که قرار است برای مدت طولانی به طور منظم آن را مورد بررسی قرار دهند.

آخرین اخبار و مقالات دنیای گیم را از جی بلاگ دنبال کنید.